MEKTUP

Aþký yazsam satýrlara sýðmaz yüreðim, içine bildiðim ne varsa yazdým hayatýn, bitti yollarda zamaným þimdi geriye istesemde dönemem, geldiðim yollar çoktan kayboldu. Güneþi anlatýrdý sevdam anlatacak güneþ çoktan battý ve aya gölge oldum þimdi yýlldýzlar yetmiyor gecemi aydýnlatmaya. Denizi yürüyerek geçmem imkansýz artýk, Sürüklenip gitmek var bir sandalda küreksiz. Baktýðýnda kimse yok yanýnda nede gözlerimin gördüðü mavilikte, Belki sonum ýssýz bir ada yapa yalnýz bir þair yazdýðým sözler kumlarda silinip gidiyor rüzgarda benimde silinip gittiðim gibi var olmadýðým son zamanda, neleri görmediki kalbim neleri arþiv yapmadýki içinde saklayýp durdu kaderden mutluluðunu paylaþmadan. Acýmý bilen yok ,kanayan yarýmý gören yok sýzýmý bilen yok, kimse zaten yok boþ bir dünya gördüðüm nedense gezinip duruyor insan sandýðým gölgeler of umutsuzca yaþýyorum umudumu býraktýðým ayrýlýk aðacýnýn altýnda ve yabancýlarýn sokaðýnda. Her köþe ýsýz bir ada her cadde küreksiz bir sandal gezinip duruyorum rüzgarýn söylediði þiirlerde aranýp duruyorum gölge olmayan bir insaný ve onu sormak istiyorum.

Ýþte ben onu çok sevdiðimi haykýrýyorum bu mektubumda aþký son kez dile getiryorum ve onsuz yaþamak onsuz nefes almak imkansýz olcak vakit geçtikçe zaman doldukça aþk yaktýk yakacak biliyorum bu beden kuruyacak son defa gelse görse ve beni soðutsa kurtarsa karanlýktan kurtarsa seraplardan yalnýzým onsuz yalnýz hemde çok yalnýz anlamsýz dünya tatsýz allamsýz herþey taþtan farksýz.

Bir bilse aðladýðýmý bir bilse titrediðimi kadere oyuncak olduðumu parmaklýklara arkasýnda taþ duvarlar arsýnda kaldýðýmý bir bilse beni nasýl yaþarým onsuz heryer hapishane onsuz bu dünya bahane. Güller solmuþ çiçek yok kuþ yok bülbül sesi yok benim gözlerim onsuz kör kulaðým saðýr aþkým hadi hadi gel artýk bu dünya yeniden yeþile bürünsün yeniden çiçekler güller açsýn bülbülün sesi bir daha kýsýlmasýn hadi aþkým gelde bu dünya cennete dönsün



Kemal YOLCU
Sosyal Medyada Paylaşın: