gece esrik bir zamana tutunur coþar aþýklarýn gözyaþlarý… acemi bir þair olur kuþandýkça kalemini kurumaya yüz tutmuþ göz pýnarlarýn da yeniden canlanýr aþk; düþer yollara umudun kaybolmuþluðunda arkasýna gizlenen gurur içine sýðmayan bir nehir köpükleþen beyaz sularýyla uzaklýðýnda bir liman aþk
Ah! Sevda asýrlardýr kurumayan baharlarýna nasýl da serilmiþsin yeþil bir çimen gibi bin bir renkler asýlý kaldý kokunda çiçeklerle gerdanýnda, sevda
ben bir þarkýyým þimdi kendi bestesinde yorulmayan nihavent makamýnda adýmý koyuyorum baþlanmamýþ bir þiirin satýr baþlarýna okunsun diye yüzyýllar sonra bitmeyen sevdalarla…
NEBAHAT ERKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
gün ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.