ÖLÜM KALIM ÜZERİNE

Farz-ý mahal;
Adem nice kâm alýr hayattan,
Vakt-i mevtini bilince evvelden?
Çýrpýnýr lahza geçmesin an be an,
Yahut biçare bekler
sebat ederek cebren.
Ebedi firak; yeri, sýrasý belli
bekliyor ezelden.

Mütemasil olur o ki ahvalin; heyhat!
Ýnfazýn sabit vaktini bekleyen;
Ýdamlýk hükümlü, çaresiz, nâdan...
Elemi pek güç, göçmek þuuru her an.

Bilme iþte ey aptal nefsim,
Kat-i vaktin kabz-ý ruhun.
Bilakis lezzeti aslýnda yahþi;
Her dem görememek nihayeti.

Mütefavit iþte çok þükür halin,
Cüzamlý hasta gibi
her dem hazin.
Muamma olsun
býrak sýrasý gidiþin.
Muallakta kalmasýn her an
fikrin ve iþtigalin.
Musallat olmasýn bilinci
ölümün hep; aman! Ne elim.
Musalla zaten her halükarda
son istirahat yerin.

O halde idame et hayata,
Sanki ölüm zamaný
bin yýl uzakta.
Sanki ölüm meleði
her an kapýda.
Ne fark eder sonsuza karþý
uzun ya da kýsa?
Medar-ý endiþe deðil bilememek;
Zaman-ý mevtin aslýnda.













eganisss

Sosyal Medyada Paylaşın: