Gitmem gerekti; Baþka yol býrakmadýn ki. Bir kafesti yaþam, Hep sevgi gösterisiyle ördüðün. Etrafýmda tek sen vardýn, Sen, benim hayatýmýn hücre hapsiydin.
Gittim, Kim durur ki. Yaþam denen büyük anlam yumaðý Bir tek sen, __________ben _______________deðil ki. Çözmedin bunu, Tek bir yöne çektin ipimi. Dolandým dolandým, Kördüðüm oldum, baðladýn.
Gittim, Her zaman göz hapsinde Gözlerinin gardiyan bakýþlarýnda Eridim. Ben yoktum zaten Sen de kendinleydin. Benim ruhuma kendince, Þekil vermek istedin. Bu ruh bu kaba sýðmaz dedim, Kaç defa kendin taþtýn ya Bana, Sýnýrlarýný aþtýn, Bana fazla karýþtýn, Ben benlikten çýkmadan, Senin kalýplarýndan, kutsamandan kaçtým. Ben bendim, Sen sen. Anlasaydýn; iki ayrý ben, biz olabilseydik, Ve hayatta beraber Ama ayrý gözlerle baksaydýk, Kalýrdým.
Beni bir kafese kapattýn ya Aslýnda, sendin kafeste olan Dönüp çevrene ördüðün aðlarý görmedin; Sandýn ki kafeste olan benim.
(Aralýk 2009)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.