alabora olmuþ bir gemi gibiyim þimdi. deniz dalgalarý, üstüme üstüme geliyor. boðulmam yakýn...
doðanýn kanunu bu demek, kaçan kovalanýrmýþ...
yine tekerrür etti bu hal...
sen kovalarsýn , kader kaçar... aþk ne kadar da kadere benziyor...
aþk dediðimiz þey, kader mi yoksa... hani, ne yapsan önüne geçemediðin bir þey mi? bir nehrin yataðýna dünyanýn en dayanýklý setlerini yýðarsýn da, o nehir yine seni yýkýp geçer mi sonunda...? aþk da böyle mi yoksa...?
ne çok kadere benziyor, aþkýn kanunu...
þimdi, atilla ilhan’ ýn o dizelerini daha iyi anlýyorum galiba...
"ne kadýnlar sevdim sevdim, zaten, yoktular..."
gel de hüzünlenme þimdi... gel de aþka inat, gecenin kalbine saplama aþk dolu mýsralarý... içimden, bütün aþk dolu þiirleri, kitaplarý yakmak geçiyor þimdi... bir uçurumun kýyýsýna salmak...savurmak, en körolasýca uzaklara...
sevmeyeceðim artýk... sevilmeyeceðim... inanmayacaðým aþka... ki kaçtýkça kovalayan...
sözde sigarayý azaltacaktým... daha neler... daha da karardý perdeleri odamýn....
þimdi kaybolmak istiyorum... en yaman fýrtýnalarda kaybolup, yok olmak istiyorum þimdi... ve unutmak istiyorum seni... kaderi...