SENİ, DAHA ŞİMDİDEN ÖZLEDİM ANNE..(1)

Gidiþin günler oldu.
Seni þimdiden özledim anne...

Yabancýlaþtým kendime.
Omuzlarýmda yokluðunun verdiði bir acý, yüreðimde sensizliðinin kol gezdiði sýzýlar...
Ne yana baksam, senin o gülüþlerin...

Geceleri, üstümü örten ellerini arýyorum.
Sanki, bir yerlerden çýkýp, üstümü örtecek gibi...

Aklýmdan çýkmýyorsun anne.
Gözlerim, senin uyuduðun, yaslandýðýn, acý çektiðin, kýsacasý; nefes aldýðýn her yerde...

Ne çok acýlar çektin sen anne, ne çok...

Gittiðin gece daha çok güzeldin anne.
Ellerin, yüzün bembeyazdý...
Son kez göðsüme bastýrýp öptüm.
içimden bir þeyler koptu anne...

Ne çok aðladým anne, ne çok...
Çocuklar gibi; hýçkýrýklar içimde düðümlendi anne...
Boðuldum anne...

Hayal gibi geliyor yokluðun.
Her annesi ölen böylemi olur?
Kör mü olur gözleri...?

Sosyal Medyada Paylaşın: