Rezil dalkavuklarýn kýrýk tahtýndan sonra
Yalnýzlýðým en büyük ilacým, derdim...
Ne zaman ki yüreðimde aðlayan kendimi gördüm,
Bildim ki gözyaþý bile eþ arar kendine...
Can içre can olmayý,
Kahveye sinen sohbetini,
Kokusunu bile özlemiþim dostumun...
Hadi, uzattým ellerimi...
Býrak yalancý desin aynalar bana,
Býrak riyakar desinler,
Hani yalnýzlýðýndý tek dostun desinler...
Gel be dost, gel.
Hüznümün ilacý,
Yaramýn sargýsý,
Kulacýmýn çaðrýsý...
Gel.
Olmuyor, sensiz olmuyor.
Ne aþýn,
Ne iþin
Aðlamanýn bile tadý buruk yalnýz,
Hadi ver mendilini
Tüket aðýdý...
SERAP ÖZALTUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.