Kýþýn ortasýnda yaz yaþýyorduk ama o da bitti,
O eski soðuk kýþ günleri yeniden geri geldi,
Gerçi ben severim bu soðuk günleri, alýþýðým,
Kendim için deðil, sokak hayvanlarý derdim...
Eskiden baharda hayvanlarýn yavrusu olurdu,
Bu sene sonbahar gelince tam dört tane oldu,
Sokak kedisinindi hepsi de ama derdi benimdi,
Zavallý sokak kedisi yavrularýný benimseyemedi...
Önce onu yatýrdým, yavrularý da göðsüne dizdim,
Aðýzlarýna biberon yerine meme uçlarýný verdim,
Onlar genlerinden biliyordu emmeyi, baþarabildiler,
Sonra da kendi çabalarýyla emmeye devam ettiler...
Sorumluluklarýný almýþtým, gözlerim üzerlerindeydi,
Ek mamalar veriyordum, kýsa zamanda büyümüþlerdi,
Her ne kadar kollasam da önce biri elimizden gitmiþti,
Sonra da bir þekilde kaybolan ikinci sarýþýn kediydi...
Kala kala iki yavru kedi kalmýþtý, bir de onlarýn annesi,
Buna da razýydýk, emekler tamamen boþa gitmemiþti,
Bir gün yine onlara mama götürdüðümde baktým ki,
Bir tek yavru kalmýþtý ortada, bir de onun annesi...
Doða böyle bir arenadýr, kendisi koyar kanunlarýný,
Biz elimizden geleni yapsak da yoktur ölümün çaresi,
Yine de dua ediyorum, yavrularý hayvan sever biri aldý,
Benim içimde de her zaman yaþadýðým acý anýlar kaldý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.