’Fakirliðin gözü kör olsun!’ demiþ atalarýmýz,
Ben, ’Kulaklarý da saðýr olsun!’ diye ekliyorum,
Ethopya’dan baþlayarak dünyayý dolaþýyorum,
Evsiz barksýz insanlarla hayali konuþuyorum...
Sonra kendime dönüp soruyorum oradaki arþive,
’Neden bu insanlar bu kadar fakir olabilir?’ diye,
Diyor ki derinlerden gelen ses bana yeni baþtan,
’Sömürgecilerin gözü kör olsun, kulaklarý duysun!’
’Bu insanlarýn saflýðýndan mýdýr?’ çektikleri diyorum,
Anlaþýlan ikna olmayacak bir dönemde yaþýyorum,
Atalarý sömürgecinin kan içiciliðini henüz bilmeden,
Misafir etmiþler ülkelerinde, henüz vakit varken...
Sonra öyle bir zamana açmýþlar ki gözlerini orada,
Ne zenginlikleri kalmýþ ne de haysiyet yurtlarýnda,
Akýllarý baþlarýna gelmiþ ama artýk çok geç olmuþ,
Ýþe yarar ne varsa sömürgeci ülkelerin olmuþ...
Tarihten ders aldýðýmýz sürece ondan yararlanýrýz,
Kendi deðerlerimizi bizden sonrasýna taþýyabiliriz,
Mazlumun intikamý olmak için gereken neyse varýz,
Ezelden geldik, ebede giderken de yine kararlýyýz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.