rüzgar olup tutabilmek gözlerini ihtiyar olmadan dar sokaklarin gölgesinde tut rüzgari kirmasin yapraklar seni kucaklarken ellerin kalir kokusu memleketin zulamda sakli olan sana ait zaman kapida yoksul üsür hüzünlerde Babam uzak gözlerime düser sicak bir mevsim gibi sagir kentin kulagi uyumus mülteciligim el yazmali bir mektup adresi bilinmiyenlerin adina sen gelirsin Babam sabah günesinden önce iceri yüreginde yüregimi oksadigini bilirim dokunmasada ellerin omuzlarima nasirlarinin acisinda ben gecerim damarlarimda su nehirsiz iciyor ciceklerin kokusu bahari hasret düser koynuma sensiz yoklugun gözyaslarim yürür icimde kimsesiz Babam cocuk olur avuclarin issiz beton sesleri kapamisti cigliklari artik kacaktim sahipsizdim ülkesizdim babasizdim yetim kalmisti baktigim heryerde gözlerim usulca cekersin saclarimda yürüyen ellerini sen hep Babamsin
15.Mart 2009 Berlin, A. Özenc Yasar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Roda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.