mevsim kışa döndü

MEVSÝM KIÞA DÖNDÜ


Mevsim döndü þimdi kýþa
Yazýn itibarý artýk kalmadý
Rüzgarlar sert fýrtýna oldu
Dallarda yaprak býrakmadý

Çayýr çimen sararýp soldu
Daðlarýn rengi de boz oldu
Meþeler sararýp gazel doldu
Kýþ yeþilden eser býrakmadý

Güneþ saklar oldu gül yüzünü
Bulutlar aðlamaklýdýr hüzünlü
Çamur çaylak dolu son güzünü
Üþüttü mevsim sýcak býrakmadý

Kýraðý düþünce kýrýlýr al kollarý
Turfandaya döndürür o vücutlarý
Tükenir kalmaz dizinde takatleri
Bozuldu düzenim tat býrakmadý

Gençliðim bahardý kalmadý eser
Kemali bulan yaþ olur abý Kevser
Son bahar gelende kalelerin düþer
Ak düþtü saçýma siyah býrakmadý

Büküldü belim yataklar artýk batýyor
Felek çileyi bile bize bin nazla satýyor
Durdu dilim daðarcýðýmda söz bitiyor
Yokluðun yazmaya heves býrakmadý

Arif’im þiir oldun sayfalara yazýldýn
Bilmem hangi derde bu kadar üzüldün
Gurbet ellerinde bi çaresizce yürürsün
Gözlerim buðulandý yaþ býrakmadýn


Sosyal Medyada Paylaşın: