Her Şey Ona Emanet
HER ÞEY ONA EMANET
Zaman geldi gülüm, gidiyorum
Sen yine Ýstanbul’u Çamlýcadan seyret
Bana düþen yer bel ki Bitlis bel ki Erzurum
Sen Allah’a vatan bana emanet..
Her sabah býkmadan sen kaldýrýrdýn beni
Þimdi ben senden önce uyanacaðým
Kýþýn ayazýnda hasretimle saracaðým seni
Belki de Cüdi daðýndan sana el sallayacaðým
Sen yine kýz kulesini seyret derinden derine
Denizdeki martýlardan ben sana bakacaðým
Ben yoksam sen yalnýz git Eminönü’ne
Belki de sana Isparta’dan selam yollayacaðým
Sabret gülüm sevda hasreti bükmesin belini
Ben seni býraktýðým yerde bulacaðým
Sen gece yataðýnda uyurken, uzat elini
Beklide uzanýp Toroslardan, elini tutacaðým.
Sen sevdaya dair düþler görürken gülüm
Ben gece iki-dört nöbetinde olacaðým
Ben sana doyamadan neylesin beni ölüm…
Sana kavuþmak için her gün þafak sayacaðým
Bak göreceksin kar gibi eriyecek þafak
Bir gün diyeceksin þükür bitti nihayet
Bir elimde silah bir elimde sancak
Sende, bende, vatanda Allah’a emanet
ABDULKADÝR MERT
Not: Askere Giderken yazdýðým þiiri sizlerle de paylaþmak istedim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulkadir MERT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.