ışıklı köy...

ýþýklý köyün koyu maviliðnde sevdim seni
ne sen bana göz verdin ne ben sana el verebildim
sevdik iþte uzaktan,asma yapraklarýnýn arasýndan
camlara verdik hep nefeslerimizi
ve hep birbirimize nefes olduk, korku girdabýnýn içinde


seçilmiþliðin içinde sevdik küçücük kalplerimizle
sen beþik kertmesi öyle, ben firari yürek öyle
sýnýrlarýna giriyordum töre denilen topraklarýn
dar sokaklarda ayak sesleri bile yetiyordu cama çýkmama
sen utangaç bir kelebek, ben vurulmayý bekleyen bir güvercin


gecenin kanatlarýna sarýlmýþ, avcumuzdaki hezayanlarýmýz
zamandan kaleler örüyoruz gözlerimizin arasýna
sanki firavun kanatlý hayaletler sardý geceyi
ýþýðý kesildi köyün her yer gurbet oldu
çalýndý ebrehenin davullarý bozuldu büyü
geceye gelin oldun yarim


gözlerime sesizliðin sürmesini çekerek gidiyorum
kendimin olmayan bu topraklardan
bir göç ki nereye bilmem, her yer sen


ýlýk yaðmurlar alýp götürüyor düþ güncesi hayallerimi
eksiliyorum kendi bedenimde düþercesine
sürüncemede þimdi ne büyüttüysem içimde sana
arkamda koskoca bir dünyayý yýkarak gidiyorum
önümde gördüðüm ne varsa küçülüyor ben ezdikçe



þaçlarýný açmamýþsýn gördüm
kesmiþsin, kurban etmiþsin aþkýmýza
ve hep beni sevecekmiþsin öyle dedi gece
neyleyim þimdi hayatý, bu caný sen yanýmda olmayýnca sevdalým

þiir çekmecesinden dökülenleri topluyorum selçukbozdað/2009 gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın: