Parmağı Ağzında Unutulmuş Bir Bebek Gibiyim

Ey geceye kör algýlarým,
Ey usa sýðmaz, dile yakýþmaz sözlerim,
Güz yelinden kýrýlmýþ dallarým,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey duvarlarýna keder asýlmýþ odalarým,
Acýsý köreltilmiþ yalnýzlýklarým,
Ey düþlerine kurþun sýkýlmýþ sevdalarým,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey gölgelerin ardýna saklanmýþ kaderim,
Rüzgara emanet savrulmuþ saçým,
Ýki býçak darbesiyle kýrýlmýþ cesaretim,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey karabasan çaðrýþýmlar,
Acýnasý olmuþ insanlýklar,
Ey sýgaranýn külünde söndürülmüþ aþklar,
Dik durmayý unutmuþ baþlar,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey çil çil altýn olup topraða gömülmüþ kötülükler,
Aðuyu verdikten sonra duyulan piþmanlýklar,
Sözcük kuyumcusundan çalýnmýþ iyilikler,
Ey su altýnda vurgun yemiþ güzellikler,
Hepinize küstüm gidiyorum!..

Ey ustaca uzaklaþtýrýlmýþ yalnýzlýklar,
Ey arsýz denize serilmiþ aðlayýþlar,
Bilin ki; þimdi,
Uzanýyorum gün,
Uzanýyorum gece oluyor zaman...
Parmaðý aðzýnda unutulmuþ bir bebek gibiyim
Mutlu geçiyor her an...

Rukiye Çelik
17 Aralýk 2009 /Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: