Bir dört kasým gününde, giriverdin hayatýma Aðaçlar yapraklarýný dökerken,sen yeþillik verdin dallarýma Umut ve mutluluktan çiçekler serdin yollarýma Sonra gidiþinle, koskoca bir boþluk býrakýverdin kollarýma
Heyecan ve sabýrsýzlýkla mektuplarýný beklerken Seni ölümsüz sonsuz bir aþkla severken Bütün mutluluklarý bizim için dilerken Bunlarý düþünemedin mi en güzel hayallerimi yýkarken
Ne çok ümitle baðlanmýþ sevmiþtim seni Acaba sen hiç mi sevmemiþtin beni Seni kaybetme korkusu kýrbaçlýyordu sevgimi Kimselere açýp söyleyemiyordum derdimi
Bu düþünce ve korkular içinde bir kor gibi yandým Sonra beni sevdiðini yazdýðýn o mektubunu aldým Birden her þeyi unutup rüyalar alemine daldým Ýçimdeki þüpheyi silmeliydim senin kalbinde de ben vardým
Sosyal Medyada Paylaşın:
zehra atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.