Beyaz bir örtüyle sarmalarken beni gülüm,
Önce hangi dudaðýmdan, tadacak ölüm ?
Dilimde tutuklu kalýrken hayatýn tümü,
Bulmacayý çözecek, yoksa bir tek ölüm mü?
Bu yüzden mi haram eder dünya lezzetini ?
Tat alýr sanma insan, yerken kendi etini!
Suretimi seyrederken, yaþlý gözlerle evham,
Alt dudaðýnda ansýz, bükülü kalacak gam!
Uzaklardan gülümserken dünya keþanesi,
Bu demde mi bulacak, bizi ölüm neþesi ?
Kaç kiþi katýlmýþtý,"düðüne" Mevlana’nýn?
Kimin aklý erecek. gör iþine Mevla’nýn.
Yaþarken düþe-kalka dünya maceramýzý,
Kaç kez öldük, tadý yok, unuttuk adýmýzý.
Biz tadýyoruz diye, aðlýyor sona kalan,
Öyleyse neden gelip, kendi yok yakalanan.
Sormayýz Azrail’e kanatlý mý gelecek?
Kanadýmýz yok diye, ölüm doðumdan gerçek.
Bazýlarý denerken kaçmak için atlarla,
Dört yanlarý çevrilmiþ, gerili kanatlarla.
Ölüme çaðrýlmayýz, bilindik adýmýzla,
Ansýz yakalanýrýz, kýrýk kanadýmýzla.
Yapayalnýz kalýrken, ýssýzca bir adada,
Uzanýr dudaklarýn, tanýmadýðýn tada.
Ney sesiyle uyanan, uzunca bir kamýþým,
Ölümü öp diyeni, ben yanlýþ anlamýþým.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.