Uzandý,
Güneþten bir avuç kor aldý,
Bastý yaralarýna,
Daðladý yaralarýný kadýn.
Kapanmadý!
Ne zaman açýldýðýný bilmediði yaralarý!
Zifiri karanlýkta,
Zehrini kusan engerek gibiydi adem oðlu,
Toprak kokuyordu,
Burnuna nefes üflenmeden az önceki hali gibi,
Cennetten kovulmalarýný,
Ve bütün günahlarý,
Havva kýzýna yüklemeye hazýrdý!
Kindi erkeðin bakýþlarý,
Öfkeydi elleri,
Hoyrattý dokunuþlarý,
Hoyrattý erkek!
Kýrk gün,
Kýrk tas suyla yundu,
Paklanmadý alnýndaki kara!
Hülasa;
Havva kýzýn alnýnda,
Doðuþtan bir leke!
Ýnsanlýðýndan çok çok adým önde!
Kadýn doðmak sebepli!