Her gönlün bir beklediði var;
her martý kanadýnýn altýnda bir deniz…
Ve her balýkçý çocuðunun
babasýnýn ardýndan bakakalan gözlerinde,
küskün bir mürekkep rengi,
bir adanýn kuytusunda
düþ hevenkleri asar fýrtýnalardan.
Sevdasý adresine hiç gelmeyecekler;
o pencereden bu pencereye
bekleyen, bekleyen, bekleyenler!
Size muammaya açýk duran ufuklar,
bir çaðrýdýr,
balýkçý çocuðunun tutkusundan.
Çaresizler için korunacak bir þey deðil can.
Halatlarýndan çözülüp
gittikçe geniþleyen, hýrçýnlaþan sularda,
seyri daim bir tekne olmak var;
bir auroranýn hipnozunda…
Bu kalkýþýmýdýr bedenin;
elin, ayaðýn, kaþýn, gözün,
diþin, týrnaðýn…
Yürek boðucu ve dar!
Parça parça kendinden atlamak var!
Bu düpedüz organize bir kaçýþ
kendi gardiyanýndan…
Kuþandýðýn kalemlere sevdan
“Üçüncü Þahsýn Þiiri”ni yazdýrmadan.
Hatta kaçamazsan,
hicaz bir efkârla onursuzca yalvarmak bile var:
“Sevemez kimse seni benim sevdiðim kadar.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.