Yurdumun gülleri açmadan soldu,
Kýrdý dallarýný hoyratýn eli,
Ayrýk otu denen bahçeye doldu,
Esti de daðlardan ihanet yeli.
Hainin yaptýðý hýyanet özlü,
Pusuya düþürdü akbaba gözlü.
Kimisi evlidir kimisi sözlü,
Aðýtlar yakýyor gözü sürmeli.
Düþmanla bir olan yurdunu satar,
Yüreði aðlayan kaþýný çatar.
Yedisi peþ peþe tabuttan katar,
Büküldü ananýn babanýn beli.
Kardeþlik üstünde yýldýrým çaktý,
Düþtüðü yerleri kavurdu yaktý.
Seyreyledi soysuz sevinçle baktý,
Uzaktan güdümlü belli emeli.
Kinini kusuyor kurþunu atan,
Kan gölüne döndü güzelim vatan.
Kýnalý kuzudur vurulup yatan,
Aktý yüreklere gözlerin seli.
Feyzi’yim eþkýya yoldu dallarý,
Þehitleri sardý bayrak allarý.
Omuzlar üstünde gitti sallarý,
Yurtsever canlarý eylerken deli.