BEN AĞLIYORDUM

Sokaðýnda bir köþe lambasýydým dün gece
Yaðmurda ýslanýyordum
Ölüyordum sarý bir ýþýk gölgesinde
Sen farketmiyordun
Ben aðlýyordum


Sonra küçük bir öpücük yolluyordum
Terlemiþ alnýna
Kirpiklerinin ucuna
Kurþuni dudaklarýmla
Dokunuyordum...


Kendimi vuruyordum bir akþam üzeri
Kanýmý sererken alacalý ufka
Ýçimden kuþlar havalanýyordu
Gözlerimle, gökyüzüne çizdiðim tabloya
Özlemler yapýþýyordu yakama
Ve gözbebeklerin bakýþlarýma
Ben aðlýyordum


Eylül serpiliyordu þehre sonbahar resminde
Tutuþan hasret rengi ellerim yanýyordu avaz avaz
Pencerelerini okþuyorken gözlerim
Yalýnayak duygular salýyordum bahçene
Ve üþümüþ ayrýlýklar
Sonra hüsran dökülüyordu saçlarýmdan
Damlayarak gözbebeklerime
Ben aðlýyordum


Sevdiðim...
En anarþist saatlerde geliyordum þehrine
Vurulup düþüyordum bir duvar dibine
Sen uyuyordun
Sen susuyordun
Ben sana su/suyordum


Elimde tek renk boyam vardý,o da siyah
Mavilerimi yakýyordum gecene
Ve esmere boyuyordum evreni
Sýrf sana benzesin diye


En kötüsü de ne biliyormusun
Seviyordum seni hüzzam derinlerinde
Hazan rüzgarýyla esiyordum yine
Saçlarýn daðýlýyordu
Ben aðlýyordum


Hicaz makamýnda sana dökülüyordum
Sen çalýyordun ayrýlýðýn fa minör hallerini
Tüm öfkeleri sýrtlanmýþ kininle
Akþam oluyordu yine
Ben sokaðýnýn köþesinde
Garip bir sokak lambasý
Üþüyordum alabildiðine...


Ah...Sevdiðim
Ah...Gözümün nuru
Bir kasým akþamý
Rüzgarlar daðýtýrken saçlarýný tel tel
Ayaklarýna düþüyordum bir yaprak gibi
Titriyordum üþüyen serçelere sarýlýp
Toz duman hançerli sevdamda
Yaþayamadýðýmýz vuslatlar için
Aðlýyordum...Aðlýyordum...Aðlýyordum



Yasemin Göksel
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: