Dün gece bir yetim düþ gördüm, Düþümde yorumladým sensizliðin ürperten acýsýný Anladým; “sol yaným” demenin devasa aðýrlýðýný Sol yanýn tarifi imkansýz sancýsýný, Düþümden düþen ahý; Sol yanýma yükleyenin sen olduðunu Sen gibi, ben de senin sol yanýndým, Senden eksileni, kalbindeki boþluðu dolduracak olan. Ancak bir türlü yerini bulamadýðým Bir yapbozun son parçasý gibi elimde kalan…
Bir tufan, bir afet, bir aldanýþ, bir kapýp koyuveriþ Bir savruluþtu alnýmýza yazýlan… Belki bir günaha biçilen bedeldi Bu yüzdendi fena denilen âlemde birbirimizden ayrý düþüþümüz… Ondandýr sana olan yetimliðim… Ondandýr köprü altý çocuklarýnýn kimsesizliðindeliðim Ondandýr kendime dahi, göçebeliðim..
Sol yaným Can sýzým Alýn yazým
Þimdi anlýyor musun? Senli düþlerimde üstüme aldýðým allý güllü kisvemi, Bayram çocuklarýný kýskandýran neþemi Gönül dolusu gülüþlerimi Ezelden beri tanýrmýþýz gibi, birbirimize aþina hallerimizi Ayný anda aðzýmýzdan dökülen yeknesak cümleleri Bir ayna gibi yansýyan düþüncelerimizi.. Ayný aynanýn sýrrýnda saklý kalmýþ gibi Gözlerimizde kalplerimizi görmeyi
Cennet gözlüm Belki de; Bir cennet düþüydü bu Âdem ile Havva’nýn fýtratýnda Kalu –bela arasýnda Ezel adlý bir zamanda yaþanan En yalýn haliyle bir sevda hikâyesi bu, Ýnsanlýðýn atasýndan bize miras kalan “sol yan sýzýsý”
Âdemoðlunun sýrrý; Âdem baba ile Havva ananýn hayatýnda gizliydi Tattýðýmýz tüm duygular onlardan bize miras kalmýþtý… Mutsuzluðun yüreðimizde kalan kül rengi isi, Sezginin kalplerimize düþen hüznü, Ayrýlýklarýmýz, aldanýþlarýmýz, piþmanlýklarýmýz, Tükenmek bilmeyen hasretimiz, Sonunda gözlerimizde yansýyan Aþkýn arý duruþuna teslimiyetimiz…
Cennet düþüm Görüyorsun iþte Bizde yazgýmýzdan payýmýza düþeni aldýk. Sol yanýn boþ deðil artýk, bil ki ben varým Mekânsýz göçebeliðim yok artýk, çünkü sen varsýn Bitimli deðil bu sevda; Evvel Allah, sonra biz varýz.
PERÝHAN TUNÇOK ESMÝZE......
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esmize - Perihan Kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.