BİSİKLETİM

Bisikletimin yuvarladýðý tozlar,
Boynumdan ileri doðru aþýyordu,
Boðazýma düðümlenen bir avuç toz,
Pedallarýmý tersine çeviriyordu.
Yolun ulaðýna dikilen çöp tenekesi,
Beni durdurup ehliyetimi sordu,
Derken yeþillikler arasýna karýþtým,
Sonra mavi bir havuzla tanýþtým.
Çürümüþ beyinlerin baþýnda,
Çaðdaþ sandalyenin mahkûmlarý,
Birbirlerini suçluyorlardý,
Saðýr hâkimin huzurunda…
Asabileþen ihtiyar bir kadýn,
Gözlerini mâziye uzatýyordu,
Hýrçýn gençleri azarlayarak,
Onlara tarih dersi veriyordu.
Güzelim park cývýl cývýldý,
Ýnsanlýk benliðine dönmüþtü,
Yaþlýlarýn yanýndaki çocuklar,
Ölü ruhlara can katýyordu.
Bisikletim oradan hýzla uzaklaþtýkça,
Objektifime yeni görüntüler takýlýyordu…

31 Mayýs 1992/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: