HZ. İNSAN ...

Bir lokma taamla baþladý gayret !
Sonra kýrk lokmayla tamamlandý.
Kýrk lokma bir damla kan olabildi ancak!
Kaderin kafilesinde yol alabilmek için ..!
Kýrk damla kandan bir damla meni ,
Ýnsan denen varlýðýn hayat serüveni.!

Damýtýlan damlalardan can solundu,
Sevginin þehvet galeyanýnda
Mührü samedaniyet vuruldu.
Göðüslerden inipte þelaleleri andýran
Þefkat sularýnda cevelan edip ,
Bel memleketinden çaðlayýpta akan
Sularla karýþýp denize ulaþtýlar.
Kesretin vahdete vuslatýydý bu.!
Alak, mudga, cenin ve can
Zamaný muhal gizemlimi gizemli an.!
Zahirde dokuz ay on gün,zaman,

Hasret ve umudun can meyvesi,
Bir tatlý tebessümle oluþtu,
O miniminnacýk Hz. Ýnsan!

Ezelin yazgýsýnda kotlanan kimliðine,
Yaldýzlý bir aldatma ile dünya
Döktüde döktü þehvet takýlarýný.
Bildirmediler bilemedi,
Göstermediler göremedi,
Ýlimdi herþeyi kavratan ve öðreten,
Öðrenmek için özden niyetlenmekti gaye .!
Öz göze ibretle nazar kýldýrmadý.
Göz söze akil kelam bildirmedi.
Bahri ummandý marifeti ilahiye,
Ol nefis engel olup daldýrmadý.
Rahmeti azama...

Eþ-ÞAFÝ (cc) olan ALLAH (cc)
AHMED Aleyhisselam þefaatinde
Kutlarken o sabýrla,
Bu esaretle katlanamadý.!
Yaktý ahiret seferine giden gemileri,
Sanki bir daha dönmeyecekmiþ gibi.
Siyretini siper eden nefsini
Anlamak istedi bir zaman.!
Hastaydý tedavisi çokca zor,
Hekimi azýk bir derviþ bilgesiyle,
Çözmeliydi nefsinin nemenemliðini.!
Aynadaki suretini yansýtýrken korkmaktaydý,
Çünkü o hoþ çocuk, delikanlý,
Sonra koskoca adam olmuþtu.
Herkes kalýbýna bakýp yargý sunarken,
O aynadaki suretinde hasta olmuþdu.
Bu benmiyim yoksa diye üzülürken “
Amentübillah”diye silkindi,
Ve tevbenin can içre Saflýðýnda arýnýp,
Niyet etti Muhammedi (s.a.v) olmaya.!

Mü’min ve müslüman olmakmý önce
Yoksa Muhammedi (s.a.v) olmakmý.?
Sorularla doktoru sýkýþtýrýrken,
“Mü’min mü’minin aynasýdýr evladým”
El-MÜ’MÝN (cc) gönlüne tecelli eylemiþse,
Ýhsan þualarýyla, kul mü’min
Þifa bulur tamammý.?

Hep deniz olmak isteriz,
Okyanusa karýþabilmek hayaliyle.!
Bir vakit geçer razý oluruz,
Denize karýþan bir nehir olmaya.!

El eyleminin gayretinde amel iþler,
Gönül gafletinin nadasýnda hüsranda.!
Zaman ömrü mevsim mevsim çökertirde,
Razý oluruz çay olupta nehre karýþmaya.!
Çark dönerken hep tek taraflý,
Fark edemeyiz hayatýn cilvelerinden.
Her doðan alýr götürür,
Bir çok gayretimizi sevgilerimizden,
Ýþ iþten geçmiþliðin ahý sarar içimizi.

Bir yürek feryadýnda
Gözlerimiz nemlenir, ve hiç olmazsa
Çaya karýþan bir pýnar olsam deriz.!

Diz baðlarýnýn feryadý
Beden mülküne isyan ederken,
Ah’lar sarar sözlerimizi keþke’lerle.
Tevbenin nedametinde bulurken yalnýzlýðýmýzý,
Razý oluruz o pýnara bir akýntý olmaya.
‘’Havf’’ denen korku yitirilenlere inat;
Sökülürken yürekten,
Yerini ‘’Reca’’ denen bir ümide býrakýr.!

Selam þafaklarýnda her sabah güneþinde
Umutlarda bir tesbih dolaþýr aðýr aðýr.
Sözleri incitir, davranýþlar acýtýr gönülleri,
Bir yabancý olmanýn garipliðinde
Çökerken yaþam azmine “dön gayri”!!
Ol zaman akýntýlara karýþan sýzýntýlar gibi,
Damla damla dökülmek isteriz ya denizlere.!

Devran bu alemde insan denen aynada
El-HALIK (cc) ýn seyranýnda
Vahdet meyi içipte, þifa bulmadan
Ne anlatýlanlar anlaþýlýr,
Nede külde cüz, deryada damla.
Ey doslar .! Bu mecazi sözler
Hem senadýr, hem sanadýr, hem bana.!
Ýnsan özel yaratýlmýþ, kýymetini bilde anla..!

28 EYLÜL 2002

Sosyal Medyada Paylaşın: