Hayat insana her zaman istediðini vermiyor Bazen buldum diyorsun iþte aþk bu Sonradan bakýyorsun ki Sadece bir aldanýlmýþlýðýn içindesin Attýðýn adýmlarýn piþmanlýðý yakar Ama dönüþün de mümkün deðildir artýk O yola adým atmýþsýndýr bir kez Sözünü vermiþsin ebediyet adýna
Her þeyi bir anda silemeyeceksindir Anlasan da içinde bir þeyin yitip gittiðini Yavaþ yavaþ yüreðindeki kor sönse de Býrakýp gitmeyi yakýþtýramýyorsun kendine Hatta inanamýyorsun yaþananlara, duygularýna Bitebilir miydi bu kocaman sevda
Yüce daðlarýn tepesinde karlar erir Denizler kurak çöllere döner derdim Fakat bu aþk bu sevda bu yüce duygu Asla asla bitmez derdim Oysa þimdi korkuyorum Kendimden duygularýmdan korkuyorum
Meðer her þeyin bir sonu oluyormuþ Ýçimdeki sevgimin de aþkýmýn da Yüreðimdeki alevlerin sönüþü içimi acýtsa da bana yakýþmasa da Buraya kadarmýþ ben bittim Benimle içimdeki sen de bittin
N.C.U
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.