TUT BENİ

Kimi ateþe attým, canýna kýydým, kimin !
Kimler suyunu kesti, gönül deðirmenimin ?

Gerçek sandýðýn serap, geçerken gözlerinden,
Söyleyin kaç iz kalýr, sarsýp derinlerinden ?

Gül büyütmek neyine, yalancý baharlarda,
Hala izin dururken, erimeyen karlarda.

Doymadý deli gönlüm, gözüme aldanmaktan,
Zemheride ýslanýp, ateþlere yanmaktan...

Gidene rahmet okur! Gelen eðer kaþýný,
Dizinin dermaný yok, alýp gitsen baþýný...

Seni bir þey sanýyor, sesini duyanlarda,
Nice avunacaksýn, bu köhnemiþ hanlarda?

Tahammülü kalmadý, yaðacak beyaz karýn,
Topla artýk göçünü, incinmeden vakarýn.

Dön sarý denizlere, ne iþin vardý çölde?
Yakýþýr mý þanýna, boðulmak durgun gölde.

Kalmasýn hiçbir izin, dibi-köþeyi yokla,
Ger yayýný sonsuza, git attýðýn son okla...

Git artýk diyarýna, davet eden kinsizin,
Vuracaklar nasýlsa, hedef gözetmeksizin.

Sen mi doyuracaktýn, devleri kýzýl kana ?
Ne diye bakýyorsun, dönüp dönüp arkana.

Kaç yara aldýn ama, kýrýlmadý inadýn,
Rüyayla amel olmaz, dediler inanmadýn.

Vadileri çýnlatan, ben acý bir ýslýðým,
Düþürme kucaðýndan, tut beni yalnýzlýðým!...



Hayrettin YAZICI



















Sosyal Medyada Paylaşın: