CANI CEHENNEME
Çýlgýnca sövmek geçiyor içimden..
Kahredercesine..
Yapýþýp yüreðinin gýrtlaðýna,
"haydi söyle" dedirtmek için sevdiðini.
Her lokma ekmekte,her þarkýda,her nefeste sensizliði atýyordum ya içime
Sonra,
Uyduruk nedenleri getirip bahane ediyordum sana.
bitti…
Bir daha üzgünüm demeyeceðim
Geçen zaman..kaybettiklerim..
”hayýr”,”olmaz” dolu o konuþmalardaki sesinin,
zavallý mahçubiyeti kalacak kulaklarýmda.
Gülümseyen sözlerimi utanarak hatýrla..kaybettiklerimle..
Sýcaklýðýn aðrý daðýnýn karlarýný eritecek te olsa
Artýk, nefesim, nefret ediyorum diyerek haykýracak sana!…
...
Faydasýzz..
Ne desem boþ, ne söylesem anlamsýz
Yaþattýklarýna karþýlýk borcumu ödeyemedim belki
Sevgi kýrýntýlarýný da umursamýyorum..
Þimdilerde uzak kalmak SANA..
Ve acýmasýz prensiplerin.
Sana dair ne varsa silmek geçiyor içimden
Bunu nasýl baþaracaðým bilmiyorum..
Sana acýmak ta kar etmiyor
Buldun mu bulmadýn mý bilmiyorum belaný.
Bundan sonra ne fark eder
Her þey anlamsýz, her þey daha soðuk
Ve donmuþ kalpler
Ýçimden gelmiyor eskisi gibi.
Ýçimden gelmiyor seni seviyorum demek
Gelmiyor özlediðimi söylemek
Oysa þimdi görünen ve görünmeyen yüzünde
Çirkin vedalarýmdan ibaretsin
Kapkara yüreklerin kokusu sinmiþ üstüne.
Nerde o kuruyan dudaklardaki sevgi fýsýltýlarý.
Sevginin de, özleminin de
caný, cehenneme.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.