Dedim; efkar daðýtayým. Dedi; hava çok sýcak. Dedim; içmeliyim.... Dedi; içme ne olacak. Dedim; sen sevmezmisin. Dedi ki; karar.... Dedim; ne kadar.. Dedi iki duble, gerisi zarar. Dedim içeceðim; Mesai bitince.. Dedi; saçmalama.. Bekle güneþ gidince. Dedim; vazgeçtim. Ýçmeyeceðim. Dedi; öðleyese.. Ben içeceðim. Dedim; nerede? Nasýl ve neyle? Dedi ki; ev de... Kavun, beyaz peynirle. Dedim; çok severim. Ben bu mönüyü. Dedi; hem balkonda açýp müziði. Dedim ki; öðleyse yarasýn sana... Dedi; ben içerim. Sen bakma bana. Sabah sordum. Arkadaþým; "akþam" neyledin. Dedi; balkondaydým Sana söyledim. Neye niyet, neye kýsmet. Gördünmü, bak arkadaþ. Kendime ayyaþ derken sen çýktýn benden ayyaþ.
(Sevgili þiir dostlarý bu þiir tamamen bir hayal ürünüdür.)
MEHMET FÝKRET ÜNALAN ÝZMÝR/ 27 AÐUSTOS 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.