Baþý yüksek olanýn, uzun vurur gölgesi,
Daðlar yürüsün de gör, her biri at yelesi.
Aldýrma kýþa-kara, ger göðsünü rüzgara,
Görmeliydin sonunu, düþerken sevdalara...
Kutsanacak þeylere, ödenirken bir diyet,
Önce yüreðine al, sonra dönüp kýyam et.
Ýkileme gönlünü, henüz yolun baþýdýr,
Sevdamýzýn azýðý, acý ve gözyaþýdýr.
Önce gezinmen gerek, dalgalý gözlerimde,
Sonra yýkanmalýsýn, sarý denizlerim de.
Yakmalý gemileri, bilmelisin son gidiþ;
Sonra yola düþmeli, týrmanmalý, diþe diþ!
Geçmeli engelleri, takýlmadan aðlara,
Yedi dilde söyleþip, savurmalý daðlara...
Son daðýn zirvesinde, bekliyor olacaðým,
Eylemez kimse beni, sana açýk kucaðým...
Sonra kuru meþeler, taþýrýz kucak kucak,
Kurarýz en zirveye, sönmeyecek bir ocak.
Ay’ýn aðzý açýkken, güneþ öpüp geçecek,
Sonra kucaðýmýza, yýdýzlar dökülecek...
Artýk anlamý kalmaz, ne yaðmurun, ne karýn,
Kamaþacak gözleri, uzaktan bakanlarýn.
Eðer uyandýrmasan, neden sana gülecek?
Bir düþün kucaðýnda, uyur bildiðin gerçek.
Gökler gözyaþý döker, utancýndan çatlar yer!
Bir gerçeðe, bir ömür, feda etmezsen eðer.
Deðdi çektiklerime, seni buldum hediye,
Feda ettim kendimi, uyuyan gerçek diye.
Ýnan ölmeye deðer, benim güzel bebeðim;
Geç karþýma gerçeðim, alnýndan öpeceðim.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.