Gözyaþýmý imbikten, süzerken avucuna,
Bak ruhum yükseliyor, bugün melal burcuna...
Bir ömür topladýðým, daðýldý bir gecede,
Ýðneleniyor beynim, her geçen düþüncede!
Ýniyor gece yere, ney vakti kamýþlarýn,
Bana mý çatýlmýþtý, yoksa senin kaþlarýn ?
N’olur bari sen yapma, gülün hatýrý yok mu,
Bir güle, bir gülücük, istediðim de çok mu?
Her gün uðurluyorum, bakýp boyun bükeni!
Ovalar zaten yýlgýn, daðlar eylemez beni.
Görmedin, melal burcu, daha yüksek daðlardan,
Kaç yara taþýyorum, unutulan çaðlardan?...
Bir derdi buldum beleþ, her þey çetin mi çetin,
Bilmezsin, her vedada, kopar da kýyametin.
Bir þeyim kalmadý bak, yarýna taþýyacak,
Eridim ve tükendim, çýkmaz benden yakacak!
Kendime de yabancý, kalýrken kendi halim,
Geceyle gerdek kurar, çoðalýr da melalim.
Ne kadar topladýysam, birden çýkmýyor iki,
Artýk kimse dinlemez, þikayetim bir þaki!
Bunu da sen vur þimdi, bakamasýn arkamdan,
Kaleler senin olsun, inþa ettim ben gamdan.
Serp þimdi yüzümüze, avucunda ne varsa,
Aðlamaktan utanmam, söyle kimler duyarsa.
Kimse sormaz halimiz, içimiz olurken göl,
Býrakýp gidiyorum, uçsuz-bucaksýz bir çöl...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.