GÖNÜL VUSLAT VAKTİ, GEÇ KIRK KAPIDAN
Þahý Merdan aþký, yüklü sözümde
Fatma anam sýrrý, Kâbe gözümde
Es ey bad-ý saba, esiver özümde
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Hýzýr dolu sunmuþ, içmiþ derenler
Candýr seher vakti, postu verenler
Kýrk makamda sýrla, piþtim erenler
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Can Hasan Hüseyin, gönül hanlarý
Gözden yaþým aktý, yudum kanlarý
Issýz yolda buldum, cümle canlarý
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Nura döndü gecem, nur-u ezeli
Canlar kalbim yudu, çýkýp gezeli
Yandý ciðer parem, susup sezeli
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Gönül sana dardýr, bildim bedenim
Kýyam rükû secde, varlýk nedenim
Tayyi mekân edip, sohbet edenim
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Zaman mekân kalkýp, seyyah olunca
Candan zikre daldým, aþkla dolunca
Doðsam günüm gelip, tenim solunca
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Dünya yakýp kavurur, yanan hardayým
Lisan bilmez avam, düþtüm dardayým
Gönlüm yanar durur, bense kardayým
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Mevla’m nasip etsin, sofra sereyim
Garip derviþ söyler, muþtu vereyim
Çaðlar gönül amma, susuz dereyim
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Çaðrý geldi Haktan, dönüp bakarým
Kul Yorulmaz der ki, nefsim yakarým
Dosttan dosta Nebim, deyip akarým
Gönül vuslat vakti, geç kýrk kapýdan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.