...
Ýstanbul!
Bu kadar acýmasýz
Ýki yüzlü olabilir mi bir þehir
Nefreti, ihaneti, kim bilir daha kaç yüzü var gizlediði!
Ne geometrisi düzgün bu yedi tepeli þehrin
Ne hayat bilgisi!
Hiçlik ortasýnda,
Kalabalýk sokaklarýn piçi!
Nasýl sinmiþ bahtýna
Þehrin köhne geçmiþi!
Ne kanlýca’ya uzanabilir hayallerin, ne hisara!
Bu kentte hayal kurmakta yok!
Faili belli cinayetlere kurban gitmekte!
Kadýnlarý istanbul’un,
Güneþle beraber yarýp geceyi,
Ürkek adýmlarýyla eziyorlar kaldýrýmlarý
Ne düþleri belli ne düþünceleri,
Silinmiþ suretlerinden beþ duyunun izleri
Duvarlar arkasýnda çýðlýklar yükselir
Ruhlar yaralý, yama tutmaz bakýþlarý!
Arka sokaklarýnda beyoðlu’nun,
Yüksek ökçeli genç kýzlarýn gölgeleri gezinir,
Anason kokulu nefesleriyle aþký öperler gözlerinden!
Alným, ah kara yazým
Ýstanbul sancýyan yaným!
Aðlamak fayda etmiyor bu þehrin efkarýna!
Çýrpýndýkça gömülüyorum bataðýna
Belki bir çöp konteynýrýnda öperim ölümü dudaklarýndan
Ve ben bugün
Sana inat istanbul,
Bir bebeðin avuçlarýný öptüm!