uzak diyarlarýn tanýmadýðým, yabansý öyküsü... tüm mevsimlerime yayýlan amber kokulu eylülün türküsü... yalnýzlýðýmý yudumlarken koþar adýmlarla gelirsin aklýma... öyle hasretim ki yalnýz sana ve sana muhtaç olmaya! daðbaþý ýssýzlýðýndaki yüreðimde demledim ben aþký, dupduru... tenim yaprak yaprak düþerken sana usul usul iþlersin kanýma... yaþandýkça taçlaþan kutsal sevdam olursun... ölüm kývamýnda tat býrakýrken dudaklarýn... kýzýl gün batýmlarýnda açarým sana... ben sevdikçe sen olurum sevgili!
güneþin doðduðu yerde taze baþlangýçsýn sen... mavi rüzgarlarýn terkisinde yollarým her sabah aþkýmý sana, vurgun yediðim gözlerde, fýrtýnalar kopuyor þimdi... öylesine yakýcý ki bakýþlarýn... hadi, alalým yangýnlarýmýzý yalnýzlýðýmýza savuralým.. siyah bir geceye el koyarken düþlerimiz... ateþlere dalmaya meyilli rüya olalým... ve geceler... silahlý eþkiya gibi geceler! esir alýr insaný! teslim olmak istiyorum... senin olmak istiyorum... sýðýnak arýyorum... dudaklarýna sokulup, günahlarýmdan arýnýyorum... sana hep yeniden...yeniden...baþlýyorum... ben sevdikçe sen olurum sevgili!
sen oldum, uðurun oldum, senin oldum… ruhunun þavký vurdukça tenime, ateþinde yok oldum...
hadi... þansým ol! uðurum ol! ne olur benim ol! ... Sosyal Medyada Paylaşın:
portakal_çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.