Bir zamanlar meydan okurduk,Avrupa içlerinde, Þimdi Özenir olduk kokuþmuþ kültürüne. Utanýr olduk, Kimlikten Ve de benlikten Ey ahi evran, Dergah ý Yesevi Tabtuk ’u n kulu, Osmancýða devleti muþtulayan Edebali... Mirasýnýza sahip çýkamadýk ki! ... Layýk bir torun olamadýk ki. Þimdilerde evladý vatan oyun,eðlence DOST,AVRAT PEÞÝNDE GÜNÜNÜ GÜN ETMEKTE. Saraylarý,hazineleri soyup soðana çevirmekte, Hoþ, Kimisi tozlanýp çürümekte. Ve gavura peþkeþ çekilmekte Cennet kýyýlarým,limanlarým. Evinin içini,topraðýnýn altýný, üstünü. Sarayýný,mahzenini deþen deþene. NE DÝYELÝM ALLAH BU MÝLLETE ZEVA L VERMEYE. 11.12.2009 Cuma
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakup onat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.