Can çekiþiyor ruh u bedenim. Eriþebilir misin sevdamýn vardýðý yere? Demlenirim aþkýnla matemlerse kanýksatýr artýk beni,bu yüzden, incinmez olmuþ sefil kalbim. Libasýndan tanýr olmuþum,dönmesen de yönün. Ebedi sana baðlanmýþým. Daha ne mi olsun , Bitirdiðin bu Mecnun’un karþýsýna çýkmasaydýn keþke. Ferman mý ararsýn gönle,cemalin gördüm,öldüm öldüm dirildim. Ez beni ez geç de bir gülüþün esirge. Mest olur her þeyden vazgeçerdim bir bakýþýnla. Harýmla belki ecel þerbeti kaynatýrým,anla;inanamadým ayný þehirde olduðumuza. Lisaným tutuldu efsunlu sesin duyunca. Ecel yapýþtý sandým boðazýma. Arala gaflet perdesini de seyreyle,müjde sevgilim, bu hüzünlü þiirler sana armaðaným....
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakup onat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.