Seni leylam diye oturttum gönül tahtýma, Sensiz meyler içiyorum varamýyorum tadýna, Sarhoþ olamýyorum son damla dibe vurdugunda Ýçine hasretini koyuyorum ulaþýyorum bulutlara.
Sana þiirler yazmadým Seni yaþýyorum, Bazen hüzünlü tutukluyum sevdana, Bazen de pür neþe kollarýnda da olsam hasretinin Nereye baksam hep sen... Gözlerimi kapasam dalsam hülyalara, Beni uyandýran yalnýz senin özlemin.
Sorsalar bana mevsimin rengini, Seni derim...çünkü tek mevsimim ilkbaharsýn, Yalnýz çýnar olmuþum gül kokan bahçende.. Kök salmýþým en derine uzanýr dallarým özlemlerine.
Ne zaman açsam perdeleri gülümseyen yüzün, Ne zaman karanlýklarda kalsam aydýnlatan sözlerin, Umutlarýmý yitirdiðimde canlandýran gece karasý gözlerin, Uçurumlardan düþsem tutan sýmsýcak ellerin.
Þimdi..sesin geliyor rüzgarlarla.., Kokun sinmiþ odamdaki duvarlara, Sabah þafaðýnda gördüðüm gözlerindir ilk, Gül yapraklarý gibi dudaklarýnda hissetiklerim, Ve sen yaþam nedenim KADINIM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.