ÇİÇEKLER

Sarý, kýrmýzý, beyaz,
Mor, pembe, turuncu…
Deðiþik bitkilerin,
Rengârenk çiçekleri,
Kuþatýr bütün gönülleri.
Siz, önce kalbimde açarsýnýz,
Sonra bahara merhaba dersiniz.
Sizinle has meyveler oluþur,
Tatlý tatlý, renk renk,
Bütün doðayý kuþatýr…
Bazýlarý güzelim meyveler veriyor,
Bazýlarýnýn kokusu bedenleri sarýyor,
Güzellikleriniz yetiyor tüm dünyaya,
Ýnsanlýk sevincinden uçuyor semaya.
Ya ormandaki kýr çiçekleri!
Ruhun güzelliðini saçýyor,
Sevinçten coþtukça coþuyor,
Zamaný gelen çiçekler,
Soðuða inat korkusuzca açýyor...
Vakitsiz açan çiçeklere der ki
“Sakýn ha! Henüz açmayýn,
Tohumlarýnýzý arza saçmayýn,
Aldatýcý soðuk var,
Ayaz var, kar var,
Kara kýþ var, don var,
Eðer þimdi açarsanýz,
Kendinizden bile kaçarsýnýz,
Bir daha asla açamazsýnýz,
Güzelliklerinizi saçamazsýnýz.
Sakýn ha! Açayým demeyin,
Simsiyah olup torbaya girmeyin,
Sessizce ölüp gidersiniz,
Bu girdaba nasýl düþtüm dersiniz.”
Çiçekler, bu sözlere gülüp geçer,
Her insan yaþadýðý kaderini seçer.
Yapýlan nasihate hiç aldýrmazlar,
Rahmet denizine daldýrmazlar,
Onlara inat açtýkça açarlar,
Hak sözden hep kaçarlar.
Vakitsiz açanlar tek tek ölür,
Baharýnda kara toprak olur.
Kaderden asla kaçamazlar,
Kanatlarýný gerip uçamazlar,
Yüce Rabbim ilahi kitabýnda,
Sihirbazlar iman ettiklerinde:
“Firavun: Ben, size izin vermeden önce
Yüce Allah’a iman ettiniz ha!
Sizin ellerinizi ve ayaklarýnýzý,
Çaprazlama kestireceðim,
Sonra da hepinizi asacaðým.”
Onlar da: “Þüphesiz biz,
Rabbimize döneceðiz,
Rabbimiz Müslüman olarak canýmýzý al.” Dediler,
Ölümden hiç korkmadýlar…
Çiçekler de ölüme öyle inandýlar,
Rablerine hemen boyun eðdiler,
Kadere hiç isyan etmediler,
Þeytanýn yolundan gitmediler,
Doðuma nasýl inandýlarsa,
Ölümlerine de öyle inandýlar…
Penceremden bahçeme bakýyorum,
Koyu beyaz çiçeklerle karþýlaþýyorum,
Güzelim çiçekler arasýnda kayboluyorum.
Geçen sene çiçekleri soðuk vurmuþtu,
Ýnsan yemeye meyve bulamamýþtý.
Bu sene güzelim çiçekler,
Karýnca gibi kaynýyor,
Lakin çiçeklere konan arýlar
Az mý desem az oluyor.
Her taraf çiçek kokusu,
Tabiatýn sarsýlmaz dokusu,
Dalýndan kopan körpe çiçek,
Kelebekler gibi özgürce daðýlýyor,
Dalga dalga gönüllere yayýlýyor,
Bana yaþam gücü veriyor…
Her gün çiçekleri izliyorum,
Her sabah onlarla açýyorum,
Rabbimin sunduðu bu yaþama,
Çiçekler adýna teþekkür ediyorum.
Gelin çiçekleri anlayalým, çiçek olalým,
Çiçeklerin kardeþliðini hiç unutmayalým.

25.04.2007
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın: