en nihayetindeyim yine hayatýn... kalbim körleþmiþ kendini silmiþ ve her dokunuþta kendisini yenilemiþ olarak görebileceðim bir soðuktayým sanki...
doruk noktasýnda...üþüyorum ama yalnýzlýðýmý saran kimse yok yanýmda kendime geldiðimde hayatýn o bizi bize gösteren pençesinde kendimi görmek her defasýnda acý verir bana enlerin içinden çýkýp bana seslenircesine... kapanýp kalmak kendi bütünlüðüne kendi benime en kolayý gibi iç kemiren bi his oldu kendi arzusuyla, býrakýp gitsem dönmesem o içleri beni hatýrlatan sevgi dolu acý gözlere, bakmasam hayatýn merceðinden ilk günkü gibi sakin ve habersizce...
kahramanlýðýn tepesinden baksamda her defasýnda ellerim beni götürdü yine en tepedeki sevgime...oda ister oldu ben gibi sen gibi bi yalnýzlýk ...birleþmek istedi ,her bakýþta çaðlamak istedi yalnýz imkansýzýn içinde olduðunu bilememesi oldu en derinlerinden görünen o sesi çýkmayan çocuk... o oldu her defasýnda hapsedilen,itilen,unutulan ve kendi denizinde boðulan...
aldýðým her solukta özler oldum nefesimi ,özler oldum yeþilimsi masum çocukluðumu... kapýsýndan bakmayý içerideki o kokuyu duymayý ona dokunmayý onu hissetmeyi...onu yaþamayý özler oldum ben...her karanlýk gecenin tek lambasý olmak istemek de artýk gölgelerden yüce bi durumda deðil... kendini yiten elini aðýr aðýr hissettirerek çeken yýllarýn bataðýnda arar olmak kýzarmýþ gözlerle, her daim var mýydý diye soran siyahta en küçük þah olduðumu bile göstermeme vicdansýzlýðý yaþayan geleceðim... örnek almak ise sonuç örneðini en baþta aldým yaþayarak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairlik ve soyutluk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.