Seviþmelerimize tanýklýk eden yataðýn üzerinde Bir ben mahzun Bir ben ki özlem dolu… Oturmaktayým yine Elimde, yanarken beni de yakan dumanýyla bi sigara sapý Baldýr da diz üstünde
Dedik ya; Özlem doluyuz Karanlýk boðar oldu Iþýðý açtým, Yanan sigara tek aydýnlýðým olmasýn diye Lambanýn sarýsý, yeþil duvarýma yansýdý önce Þifoniyer arkasýnda bir cümbüþ O duvar, Sanki parýldayan saçlarýndý
Þifoniyer üstü, 35 ekran; sanki o þirin kafandý Ekraný yüzün, Düðmeleri ise dudaklarýn…
Yüzünün tüm kývrýmlarýný okþadým, usulca Eðildim bir buse kondurdum O güzel dudaklarýna Teninin kokusu burnumdayken Þifoniyer gövden oluverdi, Üþenmedim, Sarýldým, sarýldým ona sýmsýký Sýcaklýðýndan terledim Fakat doyamadým sana, býrakmadým!
Uzanan dost güldü sonradan Ancak aldýrmadým, halimle halinle Zira gittin diye Bu odadaki her þeyde olduðu gibi Onda da biraz sen kalmýþtýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
İRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.