İNSANLIK ÖLDÜ MÜ ANNE?

“ Yalnýzlýðýma yetmez sözüm,
Þiirlerimedir suskunluðum… ,,




Bir yerden sonra,
Sýkýlýyorum.
Hep ayný,
Hep…

Ýnsanlar,çevre,sokaklar,
Sorunlar…

Yollara düzülüyorum,
Baþka bir þey için,
Farkýndalýklarýma doðru…

Peki ne var elimde,
Hiç…

Çünkü gittiðim herkes ayný,

Gezdiðim her yer benzer,

…


Yalnýzlýk kokuyor sokaklarda,
Masumiyet kimliksiz geziyor,
Boðuluyorum…

Simalarda bezmiþlikler,
Ellerde kilo iþi umutsuzluk,
Yanýndan geçen sana da katar,
Korkuyorum…

Kadýnlar aynýlara gebe,
Erkekler daima bilmedikleri biri.
Yanýlmak istiyorum …


Ben böyle bilmem ki,
Umut dedim mi,susarým…
Tek harcým gülümsemektir,
Ýnsanlara ne oluyor böyle?

Gelecek için ne bekliyoruz?
Hala þansýmýz var mý sizce?

Bari sen susma söyle;


“Ýnsanlýk öldü mü anne?,,



Buket Çevik


Sosyal Medyada Paylaşın: