Vazgeçmeyeceğim
Vazgeçmeyeceðim asla seni sevmekten.
Komþu teyzenin bahçesindeki gül aðacýnýn dalýndan,
Gül koparýp sana uzattýðým ellerim,
Gün gelip de gül aðacýndan bastonu tutsa bile.
Vazgeçmeyeceðim asla sana tutunmaktan.
Ýnatçý,sarý bir yaprak olacaðým dallarýnda, hoyrat sonbahar rüzgârlarýna inat.
Sarýlacaðým dallarýna tüm sevdamla,
Kýþ gelip de kardan gelinliðini giysen bile.
Vazgeçmeyeceðim asla seni yazmaktan.
Bir imla kuralý gibi her cümleye katacaðým seni.
Gelecek zamana dair kurduðum her cümledeki keþkeler kadar çaresiz,
Öznesi olduðum her cümledeki keþkeler kadar utangaç olsam bile.
Vazgeçmeyeceðim asla gözlerinde kaybolmaktan.
Anlatacaðým güneþli kýþ sabahlarýna gözlerini,
Kar yaðmýþ ormanlara doðan güneþe anlatacaðým.
Gözlerinin güzelliðini kýskanýp beni karanlýða mahkûm etse bile.
Vazgeçmeyeceðim asla ellerini tutmaktan.
Aldýrmayacaðým tel örgülerin parçalayacaðý parmaklarýma,
Ellerin yerine,avuçlarýma dolan kanlar ýsýtsa da ellerimi.
Býrakmam asla ellerini,parmaklarým ve hatta yüreðim tutuþsa bile.
Vazgeçmeyeceðim asla seni yaþamaktan.
Sonra seni sensiz yaþamak acýtacak yüreðimi.
Ve her doðan bebekle beraber aðlayacaðým sensizliðe
Ve her doðan bebekle beraber bende doðacaðým,
Her seferinde sensizlikten ölsem bile…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.