Hiçbir þey hakkýn deðil anlamalýsýn Dilek
Yazýp çizmekten yorgun artýk büküldü bilek
Tad aldýðýn ne varsa kendine zehir ettin
Yaþ kalmadý akacak gülmeyi tehir ettin
Karanlýða el açtýn sendeyken nar-ý beyza
Deðerini bilmedin esirin iken feyza
Umudunu kesmedin bakarsýn olur dedin
Zýt kutuplardaydýnýz birleþtirmek istedin
Ateþin kucaðýna adým adým yaklaþtýn
Þeytandan beter oldun iyiden uzaklaþtýn
Hatrýný soranlarý sözün inletir oldu
Yerin dibi neresi yüzün anlatýr oldu
Hata üstüne hata sonunu hazýrladý
Kainat dile geldi durmadan azarladý
Büyük depremler gördün, parçalandýn, daðýldýn
Ruhun boþadý seni o an yere yýðýldýn
Bedeninde yavaþça can verirken insanlýk
Son nefes boðazýnda çýkmasý tek bir anlýk
Sen hala onda mýsýn? Görünmüþken sonsuz yol
Ýflah olmayacaksýn artýk ne olursan ol
Ahrette yalnýz Dilek, dünyadan farksýz deðil
Ettiðini bulursun bu dümen çarksýz deðil
Bundan daha yýkýcý acýlar da görmüþtün
Kahýr kapý olmuþtu sen içinden geçmiþtin
Bu defa farklý olan yaðmalayan þey nedir?
Seni senden koparýp sarmalayan þey nedir?
Onda rastlamasaydýn bir meleðin yüzüne
Aþýk olabilirdin belki baþka birine
Belki baþka birine aþýk olabilirdin
Hikayenin sonunda ne var bilebilirdin
…
Hikayemin sonunu hiç merak etmiyorum
Dünyam burda durduysa arkadan itmiyorum