DOĞU EKSPRESİ

Trenler geçiyor karanlýðýn ortasýndan
Umudun istasyonuna varabilmek için erkenden.
Bir kaplumbaða huzurunda ve cesaretinde bir damla yaðmurun.
Gözlerinle resimler çiziyorsun beklerken son treni eskimiþ istasyon duvarýna.

Yaðmurlarla selamlýyor bu þehri özlem treni
Hasret kokusu raylarýnda gizli.
Özgürlüðüne þiirler yazýyor genç kadýn
Denizden yeni çýkmýþ balýk misali.
Ýçindeki alevi söndürebilmek için gözyaþlarýyla
Acýsýnýn tarifi yapýyor karakalem bir portrede düþleriyle kardeþ.

Doðu Ekspresi’nde bir kadýn bir þehri özlüyor.
Ürken yüreðinde turnalar geçiyor baþýndan
Her biri geçip giden zamana eþ.

Bir þiir yazýyor þimdi karakalemiyle
Aþkýnýn portresine
Yoldaþý raylara armaðan ederken ümitlerini ve kederlerini.



Sosyal Medyada Paylaşın: