kederi gündüzlerinden
hüznü sonbaharlarýndan topladým
kuruyan yapraklarýn dökülmüþken,
bastýkça çýtýrdayan özlemini iþitiyorum...
neden ki bu göz yaþýn;
biz olamamýþlýðýmýzamý aðlýyorsun ,,,aþkýmsý
kýzma bana; yüreðim tutunamadýki boþluðuna
oysa ne mevsimler tükettik,,,, sevdalý
hala yatalak bende sensizlik
kokuna yasta, yastýðým...
dursun diyorum,
dönmeyi versin dünya
hangi kýymet biçilirki sevgine
hangi temsili örnek verebilirimki kendime
oyyyy benim akça gelinim
karasýna yanýðým
telli duvaklý kýsmetim
kalbindeki en kuytu karanlýklara beni yazamadýnmý?...
her sonu sen bilerek
her kapýyý açacaðýný sanarak sana geliyorum
uzak dediðin nefesimi aldým en derinden içerime
biliyormusun;
bilemedik ayrý gayrý varola bilmeyi
bilemedik kavrulurken en terbiyesiz halleri
anlamý herkezce açýk, sevdama kifayetsiz kelimelerim
kýrýyorsa ’ BÝRÝSÝNÝ’ özür dilerim....
isimsiz þiirlerim
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.