tahta bankta otururken esen yel üzerinden denizin yaðmur olup yaðýyorsa yüzüne ýpýslak ardýndan kireç tuz
bir lokma simit tokluðuna razýysan hele bir de âþýksan küllük içinde oynaþan sigara izmaritleri keyif veriyorsa seyrederken dallarda dövülen yapraklar bir bir tependen inip kamçýlýyorsa ve yakmýyorsa canýný þerbet tadýndaki saadeti silmiyorsa gözünden tutup yüreðini de atsan denize yine canýn acýmaz
ciðerine çektiðin nefesin anlamý yoksa hengâmenin içindeysen dertliysen denizden yaðan tuz yaralarýna onulmaz acýlar veriyorsa uçurtmasýný havalandýramayan beþ yaþýndaki çocuða benzetiyorsan kendini tepende parlayan güneþe raðmen gözünle batýrýyorsan tutup bedenini atsan denize öze kýyýmýndan baþka bir þey olmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan ERKAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.