BENİM KÖYÜM
Eskilerden eser kalmamýþ benim köyümde
Evler yýkýlmýþ, yollar deðiþmiþ,
Ne bað kalmýþ ne bostan
Ne de yiðitler kalmýþ destanlar yazan
Ay bile ayrý bir hüzünle doðar gecede
O engin daðlarýn sevimli yüzünü korku salmýþ
Gülen insanlar çoktan terk etmiþler
Aðlayan çehrelerle sevinçlerini
Þimdi, daðlarýnda çakallar gezer benim köyümün…
Bir aðýt duyuyorum çok uzaklardan
Kurþun gibi yüreðimi deler geçer
Sanki dað olur baþýma yýkýlýr, belli ki yürek yarasý var
Ey bir zamanlar kahkahalarla yankýlanan daðlarým
Neden böyle matemlere boðuldunuz?
Neden böyle boynu bükük, neden böyle un ufaksýnýz?
Eskilerden hiç bir eser kalmamýþ benim köyümde
Reyhan kokan esintilerin yok artýk, yazýk
Üzüm kokan baðlarýn yok artýk, yazýk
Ýnsanlýk kokan köylerin yok artýk, yazýk
Her yaný kan kokusu sarmýþ,
Ve çocuklarýn o mahzun yüzlerini hiç unutmayacaðým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.