Gözlerim... yüreðim... ah... caným!
Daðlar, dayanýr mýsýn bu acýya?
Çöllere mi vursam kendimi?
Nerdesin oðul!
Anam diyen sesin nerde?
Kaç ciðeri kopuk el uzandý sana?
Kaç ruhu erimiþin gölgesi düþtü gölgene?
Oðul, ay oðul!
“Ana gayri þehit anasýsýn.” dediler,
Vay yavrum, vay!
Küçükken, küçücükken dizin kanamýþtý,
Top oynarken düþünce ’Ah caným! ’ demiþtim de
“Aðlama ana, ben erkeðim.” diye kýzmýþtýn bana.
Askercilik oynardýn arkadaþlarýnla,
Yatardýn yerlere þakacýktan,
“Ah, öldüm! ” derdin,
Koþardým içerden...
“Ah be annem, oyun bu.” derdin.
Oðul, ay oðul!
Hadi gene þaka de,
Hadi...
Sabah olmadý bu gece kuzum,
Olmadý sabah!
Ezan vakitlerinde,
Açar da avuçlarýný dua ederdin,
Kuzum, caným, a çocuðum!
Ben anayým be yavrum,
Sýra bendeydi...
Neden, neden bu gidiþ!
Bilir misin kuzucuðum,
Seni kýnalý ellerinle gönderirken askere
Sýzlamýþtý içim, diyememiþtim.
Aklým zayi olaydý da düþünmeyeydim, oðul!
Hatýrladýn mý geçenlerde
Hani arkadaþýnýz mayýn tarlasýnda
Kuþlar misali gittiðinde Rabbime
“Anam, þehit olursam aðlama sakýn,
Baþýn diktir senin, oðlun Mehmetçik.
Akmasýn gözyaþýn ardýmdan.
Söz mü anam? ” demiþtin.
Kuzum, kýnalý kuzum!
Nice civanlarýn içinden seçtiðim,
Bebem deyip sevdiðim,
Yiðidim deyip sardýðým...
Kepin nerde?
Ya tüfeðin?
Hani geleceðe dair umutlarýn?
Hangi ciðeri delik gömdü umutlarýný,
Hangi titremeyen el yaktý ocaðýmýzý,
Hangi karanlýk umut çaldý yavrumu?
Oðul, gel hele senin de mi adýn Mehmet?
Tut salýndan oðlumun vatanýma bereket...
Ýlmek ilmek dokuyup da büyüttüm ben kuzumu
Þu al bayrak sana siper, yat oðlum dinlen hele.
Bereket var bu toprakta, avcumda binlerce tohum,
Bire bin verir baþaklar, oðullarým gelin hele.
Benim baþým diktir bilin, acým daðlardan yüce.
Þehit anasý olmuþum ben, duymayan da duysun hele.
Tutmasa da dizlerim, aðlasa da ciðerim...
Vatan diye, bayrak diye, nice Mehmetler doðururum!
-Bir ana-
SERAP HOCA
-Serap Özaltun-
Güllük Þiir Güldestesi-2007