GURBETTE SEN...

Gönül mýzrabýnda aðýt olur naðmeler
Aðlamak istersin izin vermez gururun
Hicranýn son deminde teslim olursun
Ve yýkar gurbet seni bir gece yarýsý
Tüm çocukçu ümitlerin solar birden
Hüsrana boyanmýþ þehir dar gelir
Hiçbir kalýba sýðmaz koca bedenin
Demirden iraden bir çilenin potasýnda
Erirken gurbette günden güne
Yüzüne oturur ihtiyar somurtkanlýk
Bilmezler kimseler yanýp tutuþtuðunu
Hayal meyal mazi tüllenir gözlerinde
Hoyrat bir el çeker seni hayallerden
Beton yýðýnlarý arasýnda yorgun bitkin
Al yazmasýnda baharý taþýyan gelir aklýna
Hýçkýrýklar ayyuka çýkar da ansýzýn
Tahammülün vadesi dolar ve biter…

Yürek mihrabýn mundar ayaklar altýnda
Umursamaz kalabalýklar arasýnda yalnýz
Dilinden düþmez o ayrýlýk þarkýsý her an
Adý gurbet kendi hicran olan bu þehirde
Küllerinden doðarak ufka tutunmak istersin
Lakin ufuk gecede tutuklu bir mahpus
Sen gibi vurgun yemiþ yýldýzlardan
Aldýrma kadrin gün gelir anlaþýlýr
Gurbette adýn her daim anýlýr…

Sosyal Medyada Paylaşın: