Yangýnýnda kývranan dað gibi yüreðin…
Aç saçlarýný yüzüme süreyim
Dokunsan diyordun
Dokunsam
Kelimeler acýr.
Ýki dudaðýnýn arasýnda çýðlýk…
Nasýl yalnýzdým, biliyor musun.
Nasýl yalnýzdým
Senden baþkasýna anlatamadým.
Dudaðýmýzdaki bekleyiþin þarkýsý bu
Durmadan Hislerimizi kemiren
Gerçeðimiz
Serzeniþlerimiz
Kimi zaman bir o kadar çocuksu
Biçare ruhumuzu kandýran kahkaha
Günlerini eksiltiyor
Bitene kadar.
Belki de kader dedikleri þey bu…
Nebahat ERKAN
3.11.2009
Çarþamba
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.