Adam
Kendi gölgesiyle bile kavga edebilirdi
Yalnýzlýðý
Dolaþmasaydý ayaklarýna...
Hatta kapý önüne çýkar
Düþlerini beklerdi nöbet nöbet...
Aynada gördügü
Gözlerine yabancý
Ruhuna aykýrý ve serseri hayallerin
Kölesiydi...
Kadehini kaldýrdýðý
Geceler dökülürdü avuçlarýna...
Toplayamazdý
Gökyüzünden düþen yýldýzlarýný...
Hep bir gülüþ
Gizlenirdi yüzündeki cizgilerine
Yakýþtýramadýðý
Denizler kadar küfür bilirdi de
Boðulurdu kendi dilinin
D/ipsizliginde...
Adam
Kimse/sizliðiyle bile kavga edebilirdi
Bir kadýnýn s/gözleri
Dokunmadan önce...
Bilirdi ki
Ismarlama hayatlarda bir oyuncudur o
Sahnesinde alkýþlar hep
Kendi kendine...
YILDIZ