Sen nerden bileceksin derdini sensizliðin, Bir fanusun içinde kalmak gibi nefessiz. Sana bir þey söyler mi, bilmem ki bensizliðin? Ruhum ölüyor artýk senden uzakta sessiz.
Ruh gibi nefes gibi benliðim sana muhtaç, Varlýðýn benim için bir su gibi ihtiyaç, Ne cerrah çare bulur, ne derman olur ilaç, Sevginden umutsuzum yatarým hissiz hissiz.
Periþan oldu gönlüm, sam yeli misin esen? Yüreðini kor sandým nefesin ayaz kesen, Çöllerde susuz kalan gönlümü bir dinlesen, Savsaklama ne olur, sanma beni nefissiz.
Dünyayý etrafýnda döndürdükçe döndürdün, Bu hýrsýnla her zaman Züleyha’yý andýrdýn, Sarayýnda ne Mecnun, ne Ferhatlar kandýrdýn, Hürriyetin zevkinde bülbül altýn kafessiz.
Ümit’im asi nefsin býrak yansýn narlarda, Ham demir þekil alýr alevlerde, harlarda, Belki de istikbalin þer sandýðýn zorlarda, Hiç hayat olur muydu Nuh’tan sonra Yafes’siz?
ÇORUM- 30.11.2009 Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL Hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit zeki soyuduru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.